Nowe szaty cesarza, czyli biust w hamaku

W ciągu ostatnich kilka lat obserwuję podobne w skutkach zjawisko. Tylko rolę cesarza odgrywają w tym przypadku więzadła Coopera kobiecych piersi. Zapytajcie o te więzadła swoje brafitterki. Z pewnością temat jest im znany. Większość z nich ukończyła zapewne odpowiednie kursy, gdzie budowa kobiecych piersi stanowiła niejako ich pierwszy elementarz i podbudowę brafitterskiej wiedzy. Czy jednak każdy, kto chce”niezawodowo”  zgłębić powyższy temat wie, gdzie szukać wiarygodnych informacji?

Otóż obawiam się, że niekoniecznie.

– Do czego zmierzasz, Renulcu? Przecież internet to kopalnia wiedzy, wystarczy “wklepać” w wyszukiwarkę hasło “budowa piersi” lub “więzadła Coopera” – zakrzyknie zapewne Czytelnik.

Ano, do tego, drogi Czytelniku, by informacje pozyskiwać z wiarygodnych źródeł, a nie wyłącznie z internetu – źródła wiedzy często niesprawdzonej i niefrasobliwie powielanej na zasadzie kopiuj-wklej ;).

Czytam bowiem na różnych portalach internetowych takie oto stwierdzenia:

1. —> za podtrzymanie piersi na odpowieniej wysokości odpowiedzialne jest WIĘZADŁO COOPERA;

2. —> przez każde włókno takiego więzadła biegnie NERW;

3. —> budowa więzadeł Coopera przypomina budową sprężynę;

4. —> WYŁĄCZNIE WIĘZADŁA COOPERA podtrzymują nasze piersi i WYŁĄCZNIE ONE odpowiadają za ich utrzymanie na odpowienim poziomie.

5.—> bez odpowiednio dobranego biustonosza kobieta narażona jest nawet na ZERWANIE więzadeł Coopera.

Na podstawie takich wypowiedzi przeciętny czytelnik, wierzący w moc słowa pisanego, może metodą dedukcji dojść do prostego wniosku, że:

Za podtrzymanie kobiecych piersi na odpowiedniej wysokości odpowiedzialne jest więzadło Coopera zbudowane jak sprężynka. Przez środek każdego włókna więzadła biegnie nerw. Jeśli nie posiadasz odpowiednio dobranego biustonosza ryzykujesz także zerwaniem więzadła Coopera.

Uważam, że powielanie właśnie takich i podobnych wypowiedzi, bez uprzedniego sprawdzenia  stanu faktycznego powoduje powstawanie półprawd ocierających się niejednokrotnie o bajki (jak właśnie ta o cesarskich szatach).

Postaram się więc odnieść do każdego z powyżej cytowanych twierdzeń.

Ad.1. – Za podtrzymanie piersi na odpowieniej wysokości odpowiedzialne jest WIĘZADŁO COOPERA

Nie komentuję. Takie wypowiedzi świadczą o totalnej ignorancji ich autorów oraz, najoględniej mówiąc – ich niewielkiej znajomości anatomii kobiecych piersi, ze szczególnym uwzględnieniem liczebności więzadeł ;). A z uwagi na publikowanie określonych treści na dany temat – wypadałoby, prawda?

Jesli ktoś ma wątpliwości – podrzucam link do starej, ale jarej notki na niezawodnej od lat Stanikomanii. Autorka bardzo przystępnie przybliża istotę budowy i działania więzadeł Coopera. Nawet największy laik wyobrazi sobie w trakcie tej lektury, zrozumie i zapamięta, że “na „naturalny stanik” składa się skóra oraz przerastająca całą pierś sieć pasm tkanki łącznej, zwanych po angielsku więzadłami Coopera (Cooper’s ligaments), a po polsku – więzadłami wieszadłowymi sutka [patrz: schemat na początku notki]. Rzecz jasna, więzadła te poddane są ustawicznemu naciąganiu, a nadmierne obciążenia mogą prowadzić do ich trwałych zniekształceń i obwisania piersi.”.

Ad.2. – Przez każde włókno takiego więzadła biegnie NERW

Czy jest na sali ktoś, kto jest w stanie podrzucić mi JEDNO rzetelne opracowanie naukowe, w którym zawarte są takie informacje? Odnoszę wrażenie, że komuś “się wypsnęło” a potem każdy kolejny przekaz czy przedruk powodował, że ta informacja nabierała wiarygodności. Kolejna analogia do bajki Andersena nasuwa się sama…

Tymczasem wrzućcie sobie w wyszukiwarkę hasło “przez środek więzadła Coopera biegnie nerw”. Nawet całkiem poważnie wyglądąjace portale zamieściły takie stwierdzenie.

Ad.3. – Budowa więzadeł Coopera przypomina budową sprężynę

Ta nieszczęsna sprężynka, którą przywołują często znawczynie brafittingu w swoich wypowiedziach podczas różnych eventów jest jedynie UPROSZCZONYM  PRZYKŁADEM, który pozwala laikowi szybko zrozumieć zagadnienia dotyczące biomechaniki piersi. Jakakolwiek wykładnia rozszerzająca  w tym przypadku jest po prostu niewłaściwa. Nie dajmy się więc zwariować i nie idźmy tą drogą. Sprężynka niech pozostanie wyłącznie schematycznym odniesieniem. Uważam, że kobietom trzeba jedynie przekazać jednoznacznie – jak dokłądnie zbudowana jest kobieca pierś i co sprawia, że ma ona taki a nie inny kształt oraz dlaczego nie jest uniesiona przez całe nasze życie na tym samym poziomie.

Owszem, biomechanikę piersi MOŻNA przybliżać posługując się na przykład porównaniem rozciągania więzadeł Coopera do rozciągania sprężyny, ale jest to porównanie bardzo uproszczone i w zasadzie dość (nomen omen)  “naciągane”, służące jedynie jako obrazowy przykład.

Ad.4. – WYŁĄCZNIE WIĘZADŁA COOPERA podtrzymują nasze piersi i WYŁĄCZNIE ONE odpowiadają za ich utrzymanie na odpowienim poziomie

Wiem, że być może wiele z Was znowu uniesie do góry brwi ze zdziwieniem. – Jak to – nie same więzadła Coopera? Renulec, szaleju się najadłaś? Przecież to właśnie one! Jak się rozciągną, to potem zbieraj piersi z brzucha, z kolan, z podłogi! A co innego unosi biust, mądralo? Tłuszcz czy może tkanka gruczołowa?

Odpowiadam:

Ok.

Więzadła Coopera ważną rolę w kobiecych piersiach pełnią. Absolutnie nie chcę jej umniejszać. Jednak chciałabym, byśmy dzisiaj sięgnęli wspólnie do wiarygodnych, naukowych opracowań.

Między innymi po to, by odpowiednie dać rzeczy słowo (mam nadzieję, że Norwid mnie po nocach nie będzie straszył za tę “pożyczkę”, no ale w końcu brafitting to też poważna sprawa ).

Które opracowania uważam za wiarygodne?

Przede wszystkim będce autorstwa ludzi posiadających gruntowne wykształcenie medyczne oraz wieloletnią praktykę chirurgiczną w zakresie operacji piersi. Daję więc w tym momencie wiarę pracom doświadczonych anatomów, chirurgów onkologów i chirurgów plastycznych.

Zatem do rzeczy.

Swojego czasu, chcąc zgłębić temat – próbowałam nawiązać kontakt w kilkoma chirurgami plastycznymi. Oczywiście większość mnie zignorowała, bo co im za honor z jakąś kobitą od staników dyskusje prowadzić. Jednak co do jednego osobnika “miałam nosa”. O Panu Doktorze Marku Jankowskim i o tym, czym zajmuje się zawodowo możecie poczytać sobie —>TUTAJ. Liczyłam na to, że dydaktyczna żyłka skłoni go do odpowiedzi na moje dociekliwe pytania i nie zawiodłam się :D.

To Pan Doktor podsunął mi kilka ciekawych artykułów i zwrócił uwagę na fakt, że już w roku 1997 austriacka chirurg plastyczna Elisabeth Würinger odkryła, a w roku 1998 – opisała rolę podwieszenia więzadłowego piersi. Podwieszenie to składa się z poziomej, więzadłowej przegrody włóknistej (cienkiej blaszki gęstej tkanki łącznej) oraz wychodzących z niej nieja
ko, skierowanych ku górze – więzadeł pionowych. Podwieszenie to jest zasadniczym elementem podtrzymującym sutek. Od tamtego czasu w publikacjach i literaturze przedmiotu mozna często trafić na określenie go jako “więzadło Würinger”. Pani doktor bynajmniej nie umniejsza w swoich wypowiedziach i pracach roli więzadeł Coopera (, jednak jej odkrycie było powodem innego spojrzenia na kwestię pooperacyjnego wyglądu korygowanego biustu. Skoro każdy dobry chirurg plastyczny posiada dzisiaj takie informacje i, co więcej – wykorzystuje je w swojej pracy – nie wypada wręcz, bym ja – brafitterka – osoba na codzień pracująca z biustami – skupiła się jedynie na odkryciu sir Astleya Coopera z 1840 roku, prawda 😉 ? A przy okazji – rysunek więzadeł Coopera pochodzący z jego pracy znajdziecie —> TUTAJ. NIe widzę tam ani jednej sprężynki 😉

Co zrobicie z moją dzisiejszą notką – Wasza rzecz. Jest to jednak według mnie istotna informacja, nad którą warto się pochylić, zastanowić. A na pewno – przemyśleć i przedyskutować. Namawiam też Was, byście weryfikowali wnioski, do których doszłam, chętnie zapoznam się z Waszymi ustaleniami. Wszak brafitting to wiedza, która wciąż ulega ewolucji!

Konkrety na temat podwieszenia więzadłowego piersi:

By zapoznać się bliżej z zagadnieniem korzystałam oczywiście z opracowań i artykułów wspomnianej doktor Elisabeth Würinger polecanej mi przez doktora Jankowskiego. Wyszczególnienie tych pozycji znajdziecie na końcu notki (jeśli zadacie sobie trud i dotrzecie do tych artykułów – zwróćcie proszę uwagę na fakt, że w niektórych autorzy przypisują podwieszeniu więzadłowemu sutka rolę ważniejszą od roli jaką odgrywają w piersi więzadła Coopera. Oczywiście mam na myśli w tym przypadku uniesienie piersi a nie np. diagnostykę onkologiczną). Autorami opracowań, z których korzystałam są chirurdzy estetyczni posiadający długoletnią praktykę oraz bogaty dorobek naukowy.

  ***

Podwieszenie więzadłowe piersi (sutka) jest regularnie rozmieszczoną strukturą włóknistą. Składa się ono z przegrody poziomej wychodzącej z powięzi mięśnia piersiowego wzdłuż piatego żebra, wygiętej do góry, przekształcającej się w pionowe więzadła przy jej przyśrodkowej i bocznej granicy:

Pozioma przegroda włóknista jest cienką blaszką gęstej tkanki łącznej, która wychodzi z powięzi mięśnia piersiowego na poziomie piątego żebra i przecina pierś w okolicy przyśrodkowej. W ten sposób dzieli pierś na częśc dogłowową (górną) i doogonową (dolną):

Uwaga “popublikacyjna” – zamiast “zmarszczka podpiersiowa” powinno być “fałd podpiersiowy” (wielkie dzięki za czujność rewolucyjną, Panie Doktorze!).

W ten sposób, jak na pewno zauważyliście – przegroda pozioma rozdziela dwie anatomiczne jednostki tkanki piersi. Podział tkanki następuje w pewnych ustalonych proporcjach. Warstwa dogłowowa tkanki piersi w piersiach o róznym rozmiarze ma od ok 2 do ok 7 cm grubości, a warstw doogonowa zawsze ma stałą grubość ok 2 cm. Z punktu widzenia chirurgii estetycznej – przegroda pozioma może w ten sposób stanowić istotny element w osiąganiu symetrii biustu.

Przy swoich środkowych i bocznych granicach przegroda pozioma staje sie jeszcze gęstsza i wygina się w górę przechodząc w więzadła skierowane w kierunku pionowym. Więzadło przyśrodkowe to silna struktura wychodząca z mostka na poziomie od drugiego do piątego żebra. Więzadła pionowe boczne to słabsze struktury włókniste, wyłaniające się z powięzi mięśnia piersiowego przy bocznej krawędzi mięśnia piersiowego mniejszego. Przegroda pozioma i więzadła pionowe razem tworzą pas gęstej tkanki łącznej, która łączy gruczoł piersiowy  ze ścianą klatki piersiowej:

Uwaga “popublikacyjna” jak wyżej – zamiast “zmarszczka podpiersiowa” powinno być “fałd podpiersiowy”.

Ten podwieszający “hamak” tkanki łącznej ma również swoją część powierzchniową, która znajduje się w skórze przyśrodkowej, doogonowej i bocznej części piersi, określając tym samym zakres granic piersi:

Więzadło przyśrodkowe powierzchniowe jest raczej słabe i rozciąga się z więzadła przyśrodkowego głębokiego do skóry. Więzadło powierzchniowe boczne jest mocne i pełni ważną funkcję podwieszającą – łączy boczne głębokie więzadło boczne z powięzią pachową wzdłuż linii pachowej. Przegroda pozioma przejmuje niejako na siebie ciężar piersi i tym samym zapobiega opadaniu jej podstawy.

Jako element humorystyczny, na koniec pozostawiłam

Ad.5. – Bez odpowiednio dobranego biustonosza kobieta narażona jest nawet na ZERWANIE więzadeł Coopera

Po konsultacjach z chirurgiem potwierdzam.

Tak. Kobieta jest zdecydowanie narażona na ZERWANIE wyżej wspomnianych więzadeł – jeśli dana kobieta będzie poruszać się na motocyklu, z prędkością ok. 240km/h 😉

Bibliografia, z której korzystałam (dziękuję Bartłomiejowi K. za nieocenioną pomoc translatorską!) :

1. “Improving the longevity and results of mastopexy and breast reduction procedures:reconstructing an internal breast support system with biocompatible mesh to replace thesupporting function of the ligamentous suspension.” Petrus V. van Deventer, Frank R. Graewe, Elisabeth Wuringer Aesthetic Plastic Surgery, czerwiec 2012, Tom 36, wydanie 3 , str 578-589;

2. “Vertical Scar Mammaplasty” Moustapha Hamdi,Dennis C. Hammond, Foad Nahai, Springer, 2005 (z tej książki pochodzą też zdjęcia, które znajdują sie w treści notki);

3. “Breast Augmentation” Melvin A. Shiffman, Springer Science & Business Media, 2008.

Mam nadzieję, że moja dzisiejsza notka nie namiesza Wam w głowach, bo nie takie było moje zamierzenie.

Jednak nie ukrywam, że ciekawi mnie okrutnie, czy może ktoś inny przede mną w środowisku brafitterskim zgłębiał już temat  więzadła Würinger w piersiach, a jeśli tak – do jakich doszedł wniosk
ów. Jeśli coś Wam na ten temat wiadomo – podrzućcie mi linka proszę, będę dozgonnie wdzięczna.

Postanowiłam podzielić się z Wami moimi wątpliwościami co do niepodzielnego panowania więzadeł Coopera w Krainie Uniesionego Biustu. Pomyślałam sobie, że po prostu muszę i że (jak już nieraz tu pisałam) –  inaczej się uduszę ;).

Jak to dobrze, że mogę na tym blogu się wywnętrzyć! Uf!

No, to już mi ulżyło 😀

Dziękuję serdecznie Panu Doktorowi Markowi Jankowskiemu za pomoc. Nie zignorował moich dramatycznych maili. Cenne wskazówki oraz nieprzebrane pokłady cierpliwości w odpowiadaniu na moje (nie zawsze mądre) pytania utwierdziły mnie w przekonaniu, że jest świetnym, choć zapewne wymagającym wykładowcą.

Z niecierpliwością czekam na Wasze przemyślenia i wyniki ewentualnych prywatnych dochodzeń i śledztw w sprawie 😉

Niezmiennie Wasza

– R.