Longlajnie, wróć!

Podziwiam wszystkie panie, które konsekwentnie stosują diety, jeszcze bardziej podziwiam te, które regularnie uprawiają jakiś sport. I to piszę ja – osoba, której żaden szef nie siedzi na głowie i która może w każdej chwili odejść od laptopa do kuchni, by przygotować sobie jakiś  pyszny, dietetyczny posiłek! Pójdę w mojej samokrytyce dalej – niemal pod oknami mam kort tenisowy. Jednak wstyd przyznać –  nic sobie z tego nie robię. Nawet rakiety porządnie nie potrafię trzymać.

Ale obiecuję, że to się zmieni. Dieta będzie. W maju, kiedy zaczną się prawdziwe pomidory (uwielbiam) a tenis w czerwcu, jak syn zda maturę i będzie miał trochę czasu by mnie przegonić parę razy po tym korcie. Nie popuszczę. Jak chce dostać na prawo jazdy – to MUSI mnie nauczyć, inaczej nic z tego (naturalnie z prawa jazdy, nie z matury ;).

Jednakże, biorąc pod uwagę moje obserwacje, oraz zbożne życzenia kilku moich klientek figurą i wiekiem mi podobnych (“wiesz, Renulec, bo ja chciałabym, by mi tutaj, u dołu obwodu, nie odciskało się tak…Da się coś z tym zrobić?”) doszłam do wniosku, że bardzo fajnym rozwiązaniem może być w takiej sytuacji longline.

Cóż to za wynalazek? Ano, jest to skrzyżowanie stanika z gorsetem. Choć okreslenie “gorset” to w tym przypadku chyba lekka nadinterpretacja. “Ustrojstwo” to jest po prostu stanikiem, jednak ma wydłużony dół i najczęściej zapinane jest na większą ilość haftek. Ten dół, zwany karczkiem, potrafi bardzo fajnie wymodelować ową newralgiczną, podbiustną część damskiego korpusu. Należy przy tym pamiętać, by dobrać go umiejętnie. Powinien być on jednak niezbyt długi i nie sięgać daleko poza dolne żebra, ponieważ longline mógłby być wtedy niewygodny  i dźgać nas fiszbiną np. w biodro lub nawet udo.

Jakiś czas temu przypadł mi do gustu longline bra marki Gossard:

Niestety, z uwagi na fakt, że zamówione przeze mnie staniki z tej linii rozminęły się lekko w konstrukcji z oglądanymi wcześniej wzornikami – zniechęciłam się skutecznie do zamawiania longline’a.

We wzornikach kolekcji Charnosa AW 2011, ktore dostałam niedawno, był też jeden stanik na dłuższym karczku. “Na oko” pięknościowy i bardzo ładnie uszyty, stylowy, mniamniuśny. Wybaczyłabym mu nawet jednorzędowe zapięcie, ale…

Młoda modelka będzie prezentować się w nim i tak ładnie, nawet, jeśli jej biust będzie patrzył lekkim rozbieżnym zezem. Ja jednak, oprócz stylowego wyglądu, oczekuję też od biusto-gorsetu profilu zgodnego z duchem naszych czasów (retro-rakietki są fajne, ale na filmach;) i choćby niewielkiego zebrania z boków.

Żeby nie było, że wstałam dzisiaj lewą nogą i tylko marudzę – chciałam pokazać ciekawą, godną uznania i pochwały według mnie rzecz, a mianowicie – cincher (to jest ta część garderoby znajdująca się poniżej longline’a, też zapięta z przodu na haftki). Jak łatwo się domyśleć – służy wyszczupleniu i wymodelowaniu talii.

Wracając do longline’a.

Obwód, jak widać na zdjęciu u góry – podwinięty. I nie dał się namówić na inną pozycję, brzydal. Myślałam, że może na szczuplejszym korpusie ułoży się lepiej (szczuplejszy korpus, ganiany po domu, zniewolony i obfotografowany – poniżej).

Wniosek wysnułam taki – charnosowy longline jest designersko uroczy, konstrukcyjnie – zdecydowanie mniej 🙁 Karczek powinien być ciut dłuższy i posiadać modelujące fiszbiny, inaczej sprawa bierze niestety w łeb, co zresztą widać na powyższym i poniższym obrazku.

I myślałam już, że pozostanę tak niewymodelowana pod biustem i niepocieszona, że szybko nie spotkam wygodnego, ładnego longline’a i znowuż mi przyjdzie platonicznie wzdychać do Floozie…

A tu proszę – w kolekcji panaszowego Cleo na jesień/zimę 2011 pojawiła się u mnie w samplach pomarańczowo-różowa, kraciasta  Sadie 😀

Stanik jak stanik – kto pamięta Pandorę z Masquerade,  Sadie w purpurze lub wesołą Marthę z Cleo, to wie, że ta konstrukcja jest już sprawdzona i nie powinno być niemiłych niespodzianek:

A jak będzie z longlinem? Miałam przyjemność mieć do czynienia z modelem pokazowym w rozmiarze 32E (70E). Rozmiarówka ma sięgać do H. Dla bezpieczeństwa – do sklepu zamówiłam do G. Mówią, że nauka kosztuje, a ja jakoś średnio mam chęć przekonać się o tym na własnej skórze. Choć jeśli mam być szczera –  w sumie teraz żałuję, że nie skusiłam się na GG i H.

Bardzo mi przypadła do gustu ta testowa Sadie w oranżach. Jest wygodna, dla mnie – o wiele wygodniejszy od stanika. Być może dlatego, że na szerszym obwodzie lepiej rozkłada się nacisk na ciało i w związku z tym – komfort noszenia jest większy. Longline posiada pionowe fiszbiny z tworzywa, jednak są one  niezbyt długie. Siadanie, pochylanie się, a nawet skłony nie stanowiły dla mnie żadnego problemu. A posiadam raczej dość krótki korpus (z ręką na sercu przyznaję, że nie próbowałam w nim pozycji embrionalnej, więc za tę nie ręczę ;).

No i mój ocieplacz…Wystarczy spojrzeć na zdjęcia stanika i longline’a :

Wiem, że ta kolorowa kratka przystoi bardziej nastolatce, niż dojrzałej pani po 40-ce, ale nie będę w sobie hodować wewnętrzego Jacykowa. Nikt mnie na każdym kroku nie będzie napominał  “it’s too late, moja droga, too late!”.

Mam to w głębokim poważaniu. Właśnie, że będę pomykać w kraciastej Sadie. Bo taki mam kaprys i upodobanie. A córka moja już zapowiedziała, że zestawi  ją sobie ze spódnicą z wysokim stanem (tył Sadie jest kryty, żadnych tam przezroczystych siateczek).

Chcę więcej longlajnów, one łączą pokolenia!