II Zlot Pojazdów Zabytkowych i Kolekcjonerskich Autodrom – Biłgoraj

Ten zlot ma się co prawda nijak do kwestii bra fittingu, ale w istotnym stopniu przyczynił się do totalnego relaksu właścicielki pewnego biłgorajskiego bra-bizu 🙂

Wczorajsze “dopołudnie” spędziłam na Autodromie przy ulicy Motorowej w Biłgoraju. Tam odbyła się tytułowa impreza. Pogoda dopisała, co wszystkich zaskoczyło, ponieważ prognozy były bardzo kiepskie. Z ich powodu spora część potencjalnych uczestników (szczególnie tych z dalszych zakątków Polski) po prostu zrezygnowała ze zlotu. Niech teraz żałują, bo zarówno  dobra aura jak i dobre nastroje nie opuszczały nikogo. Ci, którzy nie przestraszyli się nieprzychylnych prognoz i przyjechali do Biłgoraja, mieli co oglądać, a uczestnicy – mieli co pokazać i czym się pochwalić. Każdego uczestnika i jego pojazd  oklaskiwaliśmy głośno, aż obrzękły nam prawice 😉 Krążyłam po płycie Autodromu jak zaczarowana. Ten czas minął mi jak z bicza trzasł.

Bo czegóż ja tam nie widziałam! Czegóż nie słyszałam! Przyznaję z ręką na sercu – w tym czasie w mojej głowie królowały wyłącznie motocykle i auta, a nie staniki. A, że ostatnio na okrągło myślę o stanikach, możecie sobie wyobrazić jaką dawkę emocji otrzymałam od tych pojazdów z duszą, że potrafiły jednak wyprzeć te pierwsze.

Chcę Wam uświadomić, że te wycyzelowane, dopieszczone, błyszczące i wyglądające jak spod igły motocykle, rowery (sic!) i auta to efekt końcowy wielogodzinnej, żmudnej pracy ich właścicieli. Tutaj każda śrubka była oglądana po sto razy a niektóre części zostały nabyte w drodze wymiany na giełdach kolekcjonerskich lub kupowane na portalach aukcyjnych (także tych zagranicznych). Uczestnicy zlotu byli to prawdziwi pasjonaci. W swoich pojazdach ulokowali niejednokrotnie nie tylko naprawdę spore kwoty  pieniędzy, ale także swoje uczucia. Czy można kochać motocykl lub auto? Ja uważam, że tak. Szczególnie takie, które ma swoją historię.

A taką historię ma z pewnością ten Sokół 600:

Model był produkowany w latach 1935-1939. Wyprodukowano ich jedynie 1400 szt. To prawdziwa legenda naszych, polskich dróg.

Następne były dwa Junaki. Jeden czarny jak smoła, przygotowany jako wierne odzwierciedlenie motoryzacyjnego ducha tamtych czasów (rocznik bodajże 1962):

Drugi to wariacja właściciela na temat – jak wyglądałby współczesny Junak. Dużo chromu, stuningowany silnik, sporo różnych “bajerów”:

Poniżej zaprzyjaźnione z noszebiustonosze.pl BMW (właściciel obiecał publicznie na następny zjazd przyjechać pojazdem zabytkowym) :

oraz wspaniali mężczyźni na swych wspaniałych maszynach 😀

Zaś pośród samochodów królowała biała syrenka:

oraz EURO-Syrenka 😉

Wnętrza tych pojazdów to temat na oddzielną notkę. Dzisiaj zupełnie nie rozumiem, jak mogłam odczuwać wstyd jeżdżąc jako bardzo młoda osóbka w TAKIM aucie razem z rodzicami, zaś nad komfort jazdy Syreną przedkładałam białe Renault sprowadzone z RFN 😉

Fiat 125p miał “wypaśnie” błyszczące felgi i uczernione opony:

Tak czystego silnika z osprzętem mógłby pozazdrościć mu niejeden pojazd, który zjechał prosto z taśmy produkcyjnej:

Był też duży fiat w kolorze białym. Jechała w nim do ślubu zapewne niejedna panna młoda:

Jak każde “rasowe” auto z lat 80-ych – miał swojego pieska, któremu na wybojach kiwała się główka 🙂

Błękitny Volksvagen Golf zachwycał kolorem (ach, pasowałby mi do sukienki!):

a pewien “maluszek” (czyli Fiat 126p) – groszkową tapicerką oraz ozdobną gałką drążka zmiany biegów (niestety, kiepsko wyszła i nie widać, że wewnątrz tej gałki znajduje się zatopiony w bursztyniowej masie złoty mini-samochodzik ):

Cadillac onieśmielał błyskiem chromu i lakieru:

miękkością tapicerki:

a jego pasażerowie, bacznie lustrujący kolorowy tłumek sprawiali wrażenie, jak gdyby czekali tu cierpliwi
e na  swojego Dona Corleone 😉

W absolutny zachwyt wprawił mnie jednak niepozorny dwukołowiec (rocznik 1936), którego konstruktorem był nieżyjący już niestety pan Jan Książek – kowal spod Biłgoraja:

Rower ten jeszcze podlegał przedwojennemu obowiązkowi rejestracji:

i posiada wciąż oryginalne grawery informujące o jego wykonawcy i numerze seryjnym:

Kiedy po dłuższym czasie odeszłam trochę od miejsca głównego zlotu, zauważyłam stojącego na uboczu, samotnego złotego Lincolna. Zagaiłam grzecznie. Okazało się, że panowie trochę zaspali i po prostu, po sztubacku spóźnili się na imprezę 🙂 Otrzymałam jednak pozwolenie na fotografowanie, z którego skwapliwie skorzystałam. W gratisie dostałam też sympatyczne uśmiechy obu panów stanowiących załogę tego pięknego auta.

Mrrr…kobiety lubią błyskotki 😉

I wiecie co? Nigdy nie przypuszczałam, że będę siedzieć na tylnym siedzeniu Lincolna już po tygodniu działania salonu stacjonarnego  ;D