Visual merchandising po biłgorajsku część kolejna, czyli jak zrobić witrynę walentynkową i nie zwariować

Jednak wiśta-wio – łatwo powiedzieć. Gdy zaczęłam gromadzić materiał na ekspozycję okazało się, że wszystkimi mniej lub bardziej plastycznymi drutami mogę sobie zadrutować jedynie dziurę w skarpecie 😉 Na serce nie nadaje się ani taki z fi 5mm (niestety, jednak zbyt giętki), ani tym bardziej taki z fi 10mm (ten z kolei zbyt sztywny).

Postanowiłam wybrać się na wycieczkę do lokalnego Majstra w nadziei, że w tam, u budowlanej mekki na wiadomy element konstrukcyjny spłynie nagle z niebios świetlny promień i wybawi mnie od zgryzot. Promień nie spłynął, ale podczas przemierzania marketu omal nie zabiłam się o porzucony w kącie lekki, aluminiowy kątownik.

Eureka!

Kupłam dwie sztuki tego dobra (w zawrotnej cenie 5,60zł), przetransportowałam do salonu i powyginałam każdy kątownik w odpowiednim miejscu. Potem wystarczyło połączyć je w jeden kształt i owinąć w czerwony, błyszczący łańcuch choinkowy. Serce zostało podwieszone od góry na dwóch łańcuszkach i hakach, zaś wyprofilowane przy pomocy moich ukochanych, niezastąpionych żyłek wędkarskich. Resztę witryny wypełniły samoprzylepne karteczki-serduszka i manekin odziany w bieliznę od Gossarda.

Wieczorem lametowy łańcuch błyszczy się tak, że momentami sprawia wrażenie iluminacji (sorki za niewyraźne zdjecie, ale na wyraźnych nie mogłam uchwycić gry światła):

Tu bez błysku, ale za to widać efekt końcowy:

Tak więc nad Walentynkami głowy sobie zbytnio nie łamałam, więc póki co szaleństwo mi nie grozi.

Ale co by tu na marzec… 😉 ?